خواستگاری تلفنی: دخترم قدت چقدره؟ پوستت سفیده یا سبزه ای؟ انگشتات خپله یا کشیده ست؟... در این نوع ، یک نفر که به خیال خودش آدم خیری است و نه خانواده عروس را درست و حسابی می شناسد و نه خانواده داماد را، شماره تلفن خانه عروس خانم را به مادر آقا داماد می دهد. سرکار خانم مادرشوهر هم گوشی را بر می دارد تا به مادر عروس زنگ بزند. اگر از بخت خوش یا شاید هم بد، خود دختر خانم گوشی را بردار ممکن است با چنین سؤالاتی مواجه شود.
تازه حرف های جالب تری هم قابل پیش بینی است. مثل «فسنجون رو شیرین درست می کنی یا ترش؟ آخه پسرم غذای شیرین دوست نداره!»
توصیه: جسارت است، اما اگر بخواهید این طوری ادامه بدهید آرزوی ازدواج موفق را به گور خواهید برد! از ما گفتن.
خواستگار مدرن: تفاوت عمده این خواستگاری با انواع قبلی در این است که در این مورد خود شاه داماد همسرش را انتخاب می کند. بعد از توافق اولیه، خانواده ها وارد قضیه می شوند که معمولا هم نقش تزئیناتی دارند.
توصیه: انگار شما خیلی به شکاف بین نسل ها معتقدید. اشکال ندارد خیلی هم خوب است. اما گرچه خودتان هم خوب می دانید که دراین خواستگاری نظرتان عمراً تغییر نخواهد کرد، ولی مشورت با بزرگ ترها را از دست ندهید.
خواستگاری معکوس: این داماد است که انتخاب می شود. گاهی توسط عروس خانم و گاهی هم توسط پدرِ عروس خانم. در حال اول اگر قضیه جدی شود، نهایتاً باز داماد خواستگار رسمی خواهد بود.
به احتمال زیاد هم کسی از قضیه بو نخواهد برد و باز هم مادر داماد به خیال این که پسر او است که هوایی شده از مادر عروس اجازه می گیرد. تازه ممکن است مادر عروس افه هم بگذارد!
توصیه: از آن جایی که پدرها دخترشان را خیلی دوست دارند، معمولاً در شرایطی دست به این نوع از خواستگاری می زنند که آقای داماد خیلی چشم شان را گرفته باشد. قضیه را جدی بگیرید. مطمئن باشید که حداقل ارزش فکر کردن را دارد!
خواستگاری غیابی: عروس خوش بخت اجازه دارد عکس آقا داماد را ببیند و توصیفاتش را هم از مادرجان و خاله جانش بشنود، چون ایشان در خارجه تشریف دارند.
توصیه: به این توجه داشته باشید که توصیفات دیگران ممکن است از نوع «سوسکه به بچه اش می گه قربون دست و پای بلوریت بروم» باشد.
خواستگاری اینترنتی:
موارد زیادی وجود دارد که با همان چت کردن و یا نهایتاً تلفنی یا Voice chat یک دل نه صد دل(...) و مابقی ماجرا.
در مورد نحوه کسب اجازه در این نوع خواستگاری هم اطلاعات دقیقی در دست نیست. یک نمونه واقعی خواستگاری اینترنتی، در حد سه سال پیش به ازدواج یک دختر بیست ساله ایرانی با یک مرد پنجاه ساله پاکستانی الاصل مقیم سوییس انجامید که به علت مشکلات قانونی مجبور شدند عقد خود را در قبرس به ثبت برسانند!
توصیه: بعضی ها کتاب را هم می ترسند از اینترنت بخرند، آن وقت شما... لااقل وقتی با طرف قرار ملاقات می گذارید حواس تان باشد که یک وقت دختر خاله ای، دختر عمه ای چیزی از آب در نیاید که سوتی بشود!
خواستگاری با حروف: تولستوی قطعه گچی بر می دارد و می گوید «سونی آندره یونا، می توانی آن چه را این جا می نویسم کشف کنی؟ فقط اولین حرف کلمه را می نویسم». سونیا با لحنی محکم جواب می دهد: «می توانم» و تولستوی با گچ روی روکش پارچه ای میز می نویسد.
سونیا بعدها می گوید دست بزرگ و سرخ رنگ او را تعقیب می کردم، احساس می کردم که همه قوای روحی ام روی قطعه گچ و دستی که آن را هدایت می کند متمرکز شده است: «چ. و. ت. ت. ب. خ. م. و. م. ک. ب. ن. و. پ. خ. ر. ا». سونیا با خود فکر می کند هیچ رازی در برابر عشقش تاب مقاومت ندارد. با همین اعتماد، رمز حروف را کشف می کند: «جوانی و تشنگی تو برای خوشبختی، مرا وادار می کنند که به نحوی وحشتناک پیری خود را احساس کنم».
تولستوی که از آن همه سرعت انتقال در تعجب است می گوید: «و حالا چند حرف دیگر» آن گاه می نویسد: «د. خ. ش. ع. ن. د. م. و. ل. ه. ت. و. ت. ب. م. ک. ت. ا. خ. د...»
نوشته ها پیش می روند. سونیا هوشیارتر از آن است که از این حروف نوعی اشتراک روحی قوی تر از هر سوگندی را بین خود و شریک بازی اش درک نکند.
[تولستوی، هانیر ترویا، غلام رضا سمیعی، البرز، تهران 1374]
چی باید ببرید؟
برای اولین جلسه معارفه دو خانواده،معمولاً خانواده داماد یک جعبه شیرینی همراه می برند. اما در جلسه خواستگاری، علاوه بر شیرینی باید سبد گل یا دسته گل هم ببرید.
